دانلود پاورپوینت آشنایی با بیماری گلوکوم: عوامل و راه های درمان

گلوکوم

گلوکوم یک نوع بیماری چشمی مزمن است که با افزایش فشار داخل چشم و تخریب تدریجی عصب بینایی همراه است.نام دیگر این بیماری آب سیاه نام دارد.این بیماری معمولاً بدون علائم خاصی آغاز می شود و به طور تدریجی باعث کاهش دید در صورت عدم درمان مناسب می شود. این بیماری چشمی یکی از علت های اصلی کوری در سراسر جهان است.

این پاورپوینت در 25 اسلاید تهیه شده و در ادامه نیز تصویر مربوط به اسلاید شماره 6 آن قرار داده شده است:

افزایش فشار داخل چشم، که به عنوان فشار تحتانی معروف است، نتیجه افزایش تولید رواناب و یا کاهش جریان رواناب درون چشم است. این فشار اضافی بر روی عصب بینایی و سایر قسمت های چشم اعمال می شود و منجر به تخریب آن ها می شود.

انواع بیماری آب سیاه

زاویه باز و زاویه بسته

زاویه چشم به قسمتی از چشم گفته می‌ شود که بین عنبیه (بخش رنگی چشم) و قرنیه (بخش شفاف چشم) قرار گرفته است.معمولا در ناحیه قسمت جلویی چشم مایعی شفاف در حرکت است؛ این مایع در داخل چشم تولید می‌ شود و از ناحیه زاویه چشم خارج می‌ گردد. در صورتی که زاویه چشم دچار آسیب شده یا بسته شود، این مایع نمی تواند از چشم خارج شود و موجب افزایش فشار داخل چشم و بروز این بیماری می‌ شود. در بیشتر موارد، بیماران با گلوکوم از نوع زاویه باز روبرو می‌ شوند، اما در صد قابل توجهی از بیماران نیز دچار تنگی یا بسته بودن زاویه چشم هستند.

بیماران مبتلا به به این بیماری از نوع زاویه بسته علائمی چون درد ناگهانی، دیدن هاله در اطراف چراغ‌، قرمزی، فشار داخل چشم بسیار بالا، استفراغ، کاهش ناگهانی دید و تاری و گشادی مردمک همراه است. همچنین در برخی موارد مردمک بیضی شکل می‌شود. گلوکوما زاویه بسته، یک موقعیت اورژانسی است.

عوامل خطر برای ابتلا به بیماری شامل سن بالا، سابقه خانوادگی مبتلا به گلوکوم، برخی بیماری های دیگر مانند دیابت و برخی داروها مانند استروئیدها هستند. علاوه بر این، فشار داخل چشم بالا، قرارگیری آب خروجی نامناسب و آسیب های چشمی قبلی نیز به افزایش خطر ابتلا به گلوکوم می انجامد.

در ادامه، اسلاید شماره 15 این پاورپوینت قرار داده شده است:

تشخیص این بیماری با استفاده از اندازه گیری فشار داخل چشم (تونومتری)، بررسی زاویه قرارگیری آب خروجی (گونیوسکوپی) و بررسی ضخامت عصب بینایی (OCT) صورت می گیرد. در صورت تشخیص گلوکوم، درمان معمولاً شامل استفاده از قطره های چشمی کاهنده فشار داخل چشم، داروهای خوراکی یا حتی جراحی است.

به طور کلی، پیشگیری از آن شامل مراقبت منظم از چشمان، اجتناب از استفاده بیش از حد استروئیدها و مراجعه به پزشک برای بررسی دوره ای فشار داخل چشم است. همچنین، بررسی های منظم چشم نزد چشم پزشک نقش مهمی در تشخیص زودهنگام و درمان این بیماری دارد.

در نهایت، مهمترین نکته در مورد این بیماری چشمی این است که به علت عدم وجود علائم خاص در مراحل اولیه، بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری نمی دانند و تا زمانی که بینایی شان تحت تأثیر قرار می گیرد، تشخیص داده نمی شوند. بنابراین، مراقبت منظم از چشمان و بررسی های دوره ای با پزشک چشم پزشک بسیار مهم است.