دانلود پاورپوینت آشنایی با انواع ابرها

ابرها، این توده‌های قابل مشاهده از قطرات ریز آب یا بلورهای یخ در جو، بر اساس ارتفاع و شکل ظاهری به دسته‌های مختلفی طبقه‌بندی می‌شوند. شناخت این اشکال متنوع نه‌تنها از نظر زیبایی‌شناسی جذاب است، بلکه کلیدی برای پیش‌بینی وضعیت آب‌وهوا در کوتاه‌مدت محسوب می‌شود. به طور کلی، ابرها به سه دسته اصلی از نظر ارتفاع (بالا، متوسط و پایین) و یک دسته ویژه با رشد عمودی تقسیم‌بندی می‌شوند که هر یک ویژگی‌ها و پیام‌های خاص خود را دارند.

این پاورپوینت در 16 اسلاید تهیه شده و در ادامه نیز تصویر مربوط به اسلاید شماره 3 آن قرار داده شده است:

ابرهای طبقه بالا، که در ارتفاعی بیش از ۶ کیلومتر از سطح زمین قرار دارند، به دلیل دمای بسیار پایین در این ارتفاع، عمدتاً از بلورهای یخ تشکیل شده‌اند. معروف‌ترین عضو این خانواده، ابرهای سیروس (Cirrus) هستند که ظاهری نازک، پرمانند و ابریشمی دارند و به رنگ سفید درخشان دیده می‌شوند. حضور این ابرها در آسمان معمولاً نشان‌دهنده هوایی آرام و پایدار است، اما اگر ضخیم شده و در کنار انواع دیگر ابر قرار گیرند، می‌توانند پیش‌درآمد نزدیک شدن یک جبهه هوای گرم و تغییرات جوی باشند. نوع دیگر، سیرواستراتوس (Cirrostratus) است که به صورت یک پرده نازک و شفاف سفیدرنگ، کل یا بخش بزرگی از آسمان را می‌پوشاند. این ابرها به قدری شفاف هستند که خورشید و ماه از پشت آن‌ها دیده می‌شوند و به دلیل شکست نور توسط بلورهای یخ، هاله‌ای زیبا به دور آن‌ها ایجاد می‌کنند؛ دیدن این هاله اغلب نشانه نزدیک شدن بارندگی در ۲۴ ساعت آینده است. سیروکومولوس (Cirrocumulus) نیز که به “آسمان ماهی خال‌خالی” (Mackerel Sky) مشهور است، به صورت تکه‌های کوچک، سفید و بدون سایه دیده می‌شود که به شکل موج یا ردیف‌هایی منظم قرار گرفته‌اند و بیانگر وجود ناپایداری در سطوح بالای جو هستند. در ارتفاعی پایین‌تر، ابرهای طبقه متوسط (بین ۲ تا ۶ کیلومتر) قرار دارند. آلتواستراتوس (Altostratus) ابری است به شکل لایه‌ای یکنواخت و خاکستری یا مایل به آبی که می‌تواند آسمان را به طور کامل بپوشاند. خورشید از پشت این ابرها مانند یک قرص مات و کم‌نور دیده می‌شود. ضخیم شدن این ابرها معمولاً به بارش مداوم و سبک باران یا برف در ساعات آینده منجر می‌شود. در مقابل، آلتوکومولوس (Altocumulus) به صورت لایه‌ها یا تکه‌هایی سفید یا خاکستری با ظاهری موج‌دار یا توده‌ای دیده می‌شود که اغلب سایه‌روشن دارند. این ابرها از قطرات آب تشکیل شده‌اند و اگرچه خودشان به ندرت می‌بارند، اما حضورشان در یک صبح گرم و مرطوب تابستانی می‌تواند نشانه وقوع رعدوبرق در بعدازظهر باشد.

در ادامه تصویر مربوط به اسلاید شماره 14 این پاورپوینت قرار داده شده است:

ابرهای طبقه پایین در ارتفاعی کمتر از ۲ کیلومتر شکل می‌گیرند و به سطح زمین نزدیک‌تر هستند. این ابرها عمدتاً از قطرات آب تشکیل شده‌اند، هرچند در هوای سرد می‌توانند حاوی بلورهای یخ و برف نیز باشند. یکی از شناخته‌شده‌ترین انواع این دسته، ابر استراتوس (Stratus) است که به صورت یک لایه مه مانند، یکنواخت و خاکستری‌رنگ در آسمان ظاهر می‌شود و می‌تواند باعث ایجاد هوای گرفته و ابری شود. این ابرها اغلب با بارش‌های بسیار سبک به صورت نم‌نم باران (Drizzle) یا برف‌دانه‌های ریز همراه هستند. در مناطق کوهستانی، مهی که در دامنه‌ها مشاهده می‌شود، در واقع همان ابر استراتوس است که به سطح زمین رسیده است. نوع دیگر، استراتوکومولوس (Stratocumulus) است که به شکل تکه‌ها یا لایه‌هایی از ابرهای خاکستری یا سفید با ظاهری توده‌ای، موج‌دار و اغلب با بخش‌های تیره‌تر دیده می‌شود. این ابرها به صورت ردیف‌هایی منظم در آسمان قرار می‌گیرند و معمولاً بارشی ندارند، اما گاهی اوقات می‌توانند سبب بارش‌های بسیار خفیف شوند. حضور این ابرها غالباً نشان‌دهنده هوای نسبتاً پایدار است. مهم‌ترین ابر باران‌زا در این طبقه، نیمبواستراتوس (Nimbostratus) است. این ابر یک لایه ضخیم، تیره و بی‌شکل به رنگ خاکستری تیره است که تمام آسمان را می‌پوشاند و به دلیل ضخامت زیاد، به طور کامل جلوی نور خورشید را می‌گیرد. پیشوند “نیمبو” در نام این ابر به معنای “باران” است و مشخصه اصلی آن، ایجاد بارش‌های مداوم و یکنواخت باران یا برف است که می‌تواند ساعت‌ها به طول انجامد. این ابرها فاقد جزئیات مشخص هستند و زیر آن‌ها اغلب ابرهای پاره‌پاره و کم‌ارتفاع‌تری به نام “فراکتوس” دیده می‌شود.

دسته چهارم، ابرهایی هستند که قاعده آن‌ها ممکن است در سطوح پایین جو باشد، اما قله آن‌ها تا ارتفاعات بسیار بالا و حتی تا مرز بین تروپوسفر و استراتوسفر امتداد می‌یابد. این رشد عمودی قابل توجه، ناشی از جریان‌های هوای بالارونده قوی (همرفت) است. ابر کومولوس (Cumulus) نمونه بارز این دسته است که به شکل توده‌های پنبه‌ای سفید، متراکم و پف‌دار با پایه‌ای صاف و افقی و قله‌ای گنبدی شکل دیده می‌شود. این ابرها که اغلب در روزهای آفتابی و زیبا ظاهر می‌شوند، به “ابرهای هوای خوب” معروف‌اند. با این حال، در شرایط ناپایدار جوی، این توده‌های کوچک می‌توانند به صورت عمودی رشد کرده و به ابر کومولوس متراکم (Cumulus Congestus) تبدیل شوند که ظاهری شبیه به برج یا گل‌کلم دارد و می‌تواند رگبارهای کوتاه‌مدت ایجاد کند. اوج این رشد عمودی، به شکل‌گیری ابر مخوف کومولونیمبوس (Cumulonimbus) یا “ابر سندانی” منجر می‌شود. این ابر، پادشاه ابرها و مسئول شدیدترین پدیده‌های جوی است. کومولونیمبوس ابری عظیم، سنگین و بسیار مرتفع است که با خود طوفان‌های تندری، رگبارهای بسیار شدید باران، تگرگ‌های درشت، بادهای ویرانگر و صاعقه‌های مکرر را به همراه دارد. بخش بالایی این ابر به دلیل برخورد با لایه پایدار استراتوسفر، به طرفین پهن شده و شکلی شبیه به سندان آهنگری پیدا می‌کند. این بخش سندانی شکل عمدتاً از بلورهای یخ تشکیل شده و ظاهری رشته‌رشته و فیبری (شبیه ابرهای سیروس) دارد. به دلیل خطرات بالقوه و شرایط جوی بسیار نامساعدی که ایجاد می‌کنند، این ابرها همیشه مورد توجه ویژه هواشناسان و خلبانان قرار دارند.