دانلود پاورپوینت راهکارهای حفاظت بیمار در بخش پزشکی هسته ای

حفاظت بیمار در پزشکی هسته ای فراتر از یک اقدام فنی ساده، یک فلسفه عملیاتی است که بر پایه دو اصل کلیدی بنا شده است: توجیه (Justification) و بهینه‌سازی (Optimization)، که دومی اغلب با اصل ALARA (As Low As Reasonably Achievable) شناخته می‌شود. توجیه ایجاب می‌کند که پیش از انجام هر پروسیجر هسته ای، پزشک معالج باید به دقت مزایای تشخیصی یا درمانی مورد انتظار برای بیمار را در مقابل خطرات احتمالی ناشی از دوز پرتو ارزیابی کند؛ این بدان معناست که پروسیجر تنها باید زمانی انجام شود که هیچ جایگزین غیرپرتوزای مناسبی در دسترس نباشد و اطلاعات حاصل از آن مستقیماً در مدیریت بیمار تأثیرگذار باشد. پس از توجیه، مرحله بهینه‌سازی آغاز می‌شود که هدف آن کاهش دوز رادیودارو به حداقل سطح ممکن و قابل قبول است، به شرطی که کیفیت تصویر یا اثربخشی درمان فدای کاهش دوز نشود. این اقدامات شامل انتخاب صحیح نوع رادیودارو با خصوصیات فیزیکی و بیولوژیکی مناسب، تنظیم دقیق دوز تزریقی بر اساس وزن، قد و شرایط بیمار، و همچنین استفاده از زمان‌بندی بهینه برای تصویربرداری است تا بالاترین نسبت سیگنال به نویز با کمترین میزان فعالیت حاصل شود.

در ادامه، تصویر مربوط به اسلاید شماره 31 این پاورپوینت قرار داده شده است:

یکی از حیاتی‌ترین راهکارهای حفاظت بیمار، تمرکز بر مدیریت دقیق رادیودارو و دوزیمتری فردی‌شده است. برخلاف رادیولوژی عمومی که تنظیمات دستگاه تعیین‌کننده دوز است، در پزشکی هسته ای، دوز جذب‌شده مستقیماً با فعالیت رادیواکتیوی که به بیمار تزریق می‌شود و نحوه توزیع و دفع آن در بدن ارتباط دارد. بنابراین، فرآیند کنترل کیفیت رادیودارو باید با سختگیری تمام انجام شود تا از خلوص و استریلیتی آن اطمینان حاصل شود، چرا که ناخالصی‌ها می‌توانند به توزیع نامناسب رادیودارو در بافت‌های غیرهدف و در نتیجه، افزایش دوز غیرضروری منجر شوند. علاوه بر این، هیدراتاسیون مناسب بیمار (نوشیدن مایعات فراوان) پس از تزریق، یک راهکار فیزیکی بسیار مؤثر برای کاهش پرتوگیری تجمعی است؛ این امر باعث می‌شود رادیوداروی جذب نشده به صورت سریع‌تر از طریق ادرار دفع شود و به طور قابل توجهی دوز دریافتی در اندام‌های حیاتی مانند مثانه و کلیه‌ها که محل تجمع موقت ادرار رادیواکتیو هستند، کاهش یابد.