دانلود پاورپوینت مطالعه ای بر عفونت های استرپتوکوکی و مونونوکلئوز عفونی

در مقابل، مونونوکلئوز عفونی که به “بیماری بوسه” نیز شهرت دارد، یک بیماری ویروسی است که اغلب توسط ویروس اپشتین-بار (EBV) ایجاد می‌شود. این بیماری نیز با گلودرد، تب و تورم غدد لنفاوی خود را نشان می‌دهد، اما ویژگی بارز آن خستگی مفرط و طولانی‌مدت است که می‌تواند هفته‌ها یا حتی ماه‌ها به طول انجامد. سایر علائم مونونوکلئوز می‌تواند شامل سردرد، دردهای عضلانی، بثورات پوستی و در برخی موارد، تورم طحال و کبد باشد. از آنجایی که عامل این بیماری ویروس است، آنتی‌بیوتیک‌ها در درمان آن بی‌اثر هستند و رویکرد درمانی عمدتاً حمایتی بوده و شامل استراحت کافی، مصرف مایعات و استفاده از مسکن‌های بدون نسخه برای کنترل تب و درد است. دوره نهفتگی مونونوکلئوز طولانی‌تر از گلودرد استرپتوکوکی است و انتقال آن عمدتاً از طریق بزاق صورت می‌گیرد.

تشخیص افتراقی بین گلودرد استرپتوکوکی و مونونوکلئوز عفونی به دلیل همپوشانی قابل توجه علائم، به‌ویژه در مراحل اولیه، می‌تواند چالش‌برانگیز باشد. هر دو بیماری می‌توانند باعث گلودرد شدید و تورم لوزه‌ها شوند. با این حال، وجود علائمی مانند خستگی شدید و طولانی‌مدت و تورم طحال، بیشتر به نفع مونونوکلئوز است، در حالی که شروع ناگهانی بیماری و وجود لکه‌های چرکی روی لوزه‌ها بیشتر مطرح‌کننده گلودرد استرپتوکوکی است. جالب توجه است که در برخی موارد، یک فرد می‌تواند به طور همزمان به هر دو بیماری مبتلا باشد، یا عفونت استرپتوکوکی به عنوان یک عفونت ثانویه به دنبال ضعف سیستم ایمنی ناشی از مونونوکلئوز رخ دهد. این موضوع اهمیت تشخیص دقیق از طریق آزمایش خون برای مونونوکلئوز و تست گلو برای استرپتوکوک را دوچندان می‌کند تا از تجویز نابجای آنتی‌بیوتیک‌ها، به‌خصوص آموکسی‌سیلین در بیماران مبتلا به مونونوکلئوز که می‌تواند منجر به بروز بثورات پوستی شدید شود، جلوگیری به عمل آید.