دانلود پاورپوینت آشنایی با مدیریت صادرات و واردات

حمل و نقل به عنوان یکی از ارکان اصلی مدیریت صادرات و واردات، نقشی فراتر از صرف جابجایی فیزیکی کالا دارد؛ این زیربخش تعیین‌کننده سرعت دسترسی به بازارها، کاهش هزینه‌های لجستیکی، و در نهایت افزایش رقابت‌پذیری محصولات در عرصه جهانی است. در میان شیوه‌های مختلف حمل و نقل، حمل و نقل زمینی به دلیل انعطاف‌پذیری بالا، امکان دسترسی مستقیم به نقاط مختلف، و صرفه اقتصادی برای مسافت‌های متوسط و حمل بارهای گسسته، بخش قابل توجهی از جابجایی کالا در بازرگانی خارجی، به ویژه در تجارت با کشورهای همسایه و مناطق هم‌مرز را به خود اختصاص می‌دهد. راهبردها و سیاست‌های مورد نظر در حمل و نقل زمینی برای بهینه‌سازی این شیوه حمل شامل اقداماتی نظیر توسعه و بهبود مستمر شبکه‌های جاده‌ای، افزایش ظرفیت و ایمنی راه‌ها، تسهیل فرآیندهای عبور و مرور مرزی برای کامیون‌ها و محموله‌ها، استفاده از فناوری‌های هوشمند برای مدیریت ترافیک و ناوگان، استانداردسازی تجهیزات و روش‌های حمل، و همچنین توسعه پایانه‌های بار و مراکز لجستیکی می‌شود. موقعیت جغرافیایی خاص ایران، مزیتی استثنایی در حوزه ترانزیت زمینی برای کشور ایجاد کرده است. قرار گرفتن ایران در مسیر کریدورهای مهم بین‌المللی نظیر کریدور شمال-جنوب که دریای بالتیک را به خلیج فارس و اقیانوس هند متصل می‌کند، پتانسیل عظیمی برای تبدیل ایران به یک هاب ترانزیتی منطقه‌ای و بین‌المللی فراهم آورده است. بهره‌برداری مؤثر از این مزیت ترانزیتی نیازمند سرمایه‌گذاری مداوم در زیرساخت‌های حمل و نقل زمینی و تسهیل مقررات و فرآیندهای گمرکی و مرزی است تا از این پتانسیل برای توسعه اقتصادی و افزایش درآمدهای غیرنفتی کشور حداکثر استفاده صورت گیرد.

در ادامه، تصویر مربوط به اسلاید شماره 17 این پاورپوینت قرار داده شده است:

برای بالفعل کردن پتانسیل‌های حمل و نقل زمینی و به خصوص مزیت‌های ترانزیتی ایران، اقدامات زیرساختاری گسترده‌ای در بخش حمل و نقل جاده‌ای ضروری است و در طول سالیان گذشته نیز برنامه‌ریزی‌هایی در این راستا صورت پذیرفته است. این اقدامات شامل احداث و تکمیل شبکه‌های بزرگراهی و آزادراهی در مسیرهای اصلی ترانزیتی و شریانی کشور، بهسازی و ارتقاء کیفی جاده‌های موجود برای افزایش ایمنی و کاهش زمان سفر، توسعه و تجهیز پایانه‌های مرزی با امکانات لازم برای تسهیل تشریفات گمرکی و کنترل محموله‌ها، ایجاد و توسعه مجتمع‌های خدمات رفاهی و فنی در طول مسیرها، و همچنین سرمایه‌گذاری در نوسازی و بهسازی ناوگان حمل و نقل جاده‌ای کشور برای همگام شدن با استانداردهای بین‌المللی می‌شود. سیاست‌ها و اهداف کلی زیربخش حمل و نقل جاده‌ای در اسناد بالادستی نظیر برنامه چهارم توسعه کشور (که در فاصله سال‌های ۱۳۸۴ تا ۱۳۸۸ اجرا شد)، بر افزایش سهم حمل و نقل جاده‌ای در جابجایی کالا و مسافر، ارتقاء ایمنی حمل و نقل، توسعه و نگهداری شبکه راه‌ها متناسب با نیازهای ترانزیتی و داخلی، و تسهیل صادرات و واردات از طریق بهبود زیرساخت‌های مرزی و پایانه‌های بار متمرکز بود. علاوه بر حمل و نقل جاده‌ای، زیربخش حمل و نقل ریلی نیز در مدیریت صادرات و واردات، به ویژه برای جابجایی بارهای سنگین و فله در مسافت‌های طولانی و اتصال مراکز تولیدی و صنعتی به بنادر و مرزها، نقشی کلیدی دارد. سیاست‌ها و اهداف کلی زیربخش حمل و نقل ریلی در برنامه چهارم توسعه کشور بر توسعه و تکمیل شبکه ریلی، برقی کردن خطوط پرتردد، افزایش سرعت و ظرفیت جابجایی بار و مسافر، نوسازی ناوگان، و همچنین تسهیل فرآیندهای حمل و نقل چندوجهی (ترکیب حمل ریلی با حمل و نقل جاده‌ای و دریایی) تأکید داشت. توسعه متوازن و هماهنگ این دو زیربخش زمینی، ستون فقرات سیستم لجستیکی کشور برای پشتیبانی از بازرگانی خارجی را تشکیل می‌دهد.