دانلود پایان نامه ارتباط سبک های مقابله با استرس و خودکارآمدی عمومی با رضایت شغلی

استرس و خودکارآمدی عمومی، دو مفهوم کلیدی در درک سلامت روان و عملکرد افراد در موقعیت‌های مختلف زندگی هستند؛ استرس به عنوان یک واکنش فیزیولوژیکی و روان‌شناختی به تهدیدات یا فشارهای محیطی، می‌تواند تاثیرات منفی بر سلامت و عملکرد افراد داشته باشد، در حالی که خودکارآمدی عمومی، به باور فرد در مورد توانایی‌اش برای مواجهه موفقیت‌آمیز با چالش‌ها و موقعیت‌های گوناگون اشاره دارد و نقش مهمی در تاب‌آوری و سازگاری افراد ایفا می‌کند.

نظام سلامت هر جامعه، مجموعه‌ای پیچیده از عوامل مختلف است که هدف آن حفظ و ارتقاء سلامت افراد و جامعه می‌باشد. در این میان، نیروهای انسانی فعال در حوزه سلامت، نقش کلیدی و بی‌بدیلی را ایفا می‌کنند. “بهورزان”، به عنوان خط مقدم ارائه خدمات بهداشتی و درمانی در مناطق روستایی و محروم، از جمله مهم‌ترین این نیروها هستند. بهورزان، با حضور مداوم و موثر در خانه‌های بهداشت، نقش پل ارتباطی بین مردم و نظام سلامت را ایفا می‌کنند و خدمات متنوعی از جمله آموزش بهداشت، پیشگیری از بیماری‌ها، مراقبت از مادران باردار و کودکان، و درمان بیماری‌های شایع را به جمعیت تحت پوشش خود ارائه می‌دهند. بهورزان، به دلیل ارتباط نزدیک و صمیمانه‌ای که با مردم دارند، از اعتماد بالایی برخوردار بوده و نقش مهمی در ارتقاء آگاهی بهداشتی و تغییر رفتارهای نادرست سلامتی در جامعه ایفا می‌کنند. با توجه به اهمیت نقش بهورزان در نظام سلامت، حفظ و ارتقاء “رضایت شغلی” این قشر از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. رضایت شغلی به عنوان یک نگرش مثبت نسبت به شغل، تاثیر بسزایی بر عملکرد، تعهد سازمانی، و ماندگاری بهورزان در شغل خود دارد. بهورزان راضی، با انگیزه بیشتری به ارائه خدمات بهداشتی می‌پردازند، تعامل بهتری با مراجعین دارند، و به احتمال کمتری شغل خود را ترک می‌کنند. در مقابل، بهورزان ناراضی، ممکن است دچار فرسودگی شغلی شوند، کیفیت خدمات ارائه شده را کاهش دهند، و به دنبال فرصت‌های شغلی جدید باشند. از این رو، شناسایی عوامل موثر بر رضایت شغلی بهورزان، می‌تواند به مدیران و سیاست‌گذاران نظام سلامت کمک کند تا با اتخاذ تدابیر مناسب، رضایت شغلی این قشر ارزشمند را ارتقاء بخشیده و از حفظ و نگهداشت آنان در نظام سلامت اطمینان حاصل نمایند.

از جمله عواملی که می‌تواند بر رضایت شغلی بهورزان تاثیرگذار باشد، “استرس شغلی” است. بهورزان، به دلیل حجم بالای کار، کمبود امکانات، دوری از مراکز تخصصی، و تعامل با مشکلات و نیازهای متنوع مردم، با استرس شغلی بالایی مواجه هستند. استرس شغلی می‌تواند منجر به خستگی جسمی و روانی، کاهش تمرکز، افزایش اشتباهات، و در نهایت، کاهش رضایت شغلی شود. “سبک‌های مقابله با استرس” به عنوان راهبردهایی که افراد برای مدیریت و کاهش استرس به کار می‌گیرند، می‌تواند تاثیر قابل توجهی بر میزان استرس تجربه شده و رضایت شغلی داشته باشد. بهورزانی که از سبک‌های مقابله‌ای موثر (مانند حل مسئله، حمایت اجتماعی، و مثبت‌اندیشی) استفاده می‌کنند، بهتر می‌توانند استرس شغلی را مدیریت کرده و رضایت شغلی خود را حفظ کنند. در مقابل، بهورزانی که از سبک‌های مقابله‌ای ناموثر (مانند انکار، اجتناب، و خودسرزنشی) استفاده می‌کنند، ممکن است در مدیریت استرس شغلی با مشکل مواجه شده و رضایت شغلی کمتری را تجربه کنند. عامل دیگری که می‌تواند بر رضایت شغلی بهورزان تاثیرگذار باشد، “خودکارآمدی عمومی” است. خودکارآمدی عمومی به عنوان باور فرد به توانایی خود در انجام موفقیت‌آمیز تکالیف و دستیابی به اهداف در موقعیت‌های مختلف زندگی، نقش مهمی در تعیین سطح انگیزه، تلاش، و مقاومت فرد در برابر مشکلات و چالش‌ها ایفا می‌کند. بهورزانی که از خودکارآمدی عمومی بالایی برخوردارند، به توانایی‌های خود اعتماد بیشتری دارند، با اطمینان بیشتری به ارائه خدمات بهداشتی می‌پردازند، و در مواجهه با مشکلات و چالش‌ها، احساس ناتوانی و ناامیدی نمی‌کنند. این احساس توانمندی، می‌تواند منجر به افزایش رضایت شغلی و تعهد سازمانی شود. از آنجا که جنسیت نیز می‌تواند در تجربه استرس شغلی، انتخاب سبک‌های مقابله‌ای، و سطح خودکارآمدی عمومی نقش داشته باشد، بررسی این عوامل در بهورزان زن و مرد، می‌تواند به درک بهتری از وضعیت رضایت شغلی آنان کمک کند. با توجه به اهمیت رضایت شغلی بهورزان در نظام سلامت، بررسی ارتباط بین سبک‌های مقابله با استرس و خودکارآمدی عمومی با رضایت شغلی بهورزان زن و مرد خانه‌های بهداشت مرکز بهداشت شهرستان دزفول، می‌تواند اطلاعات ارزشمندی را در اختیار مسئولان بهداشتی قرار داده و به طراحی برنامه‌های مداخله‌ای موثر برای ارتقاء رضایت شغلی و بهبود عملکرد این قشر زحمتکش کمک کند.