دانلود پاورپوینت نگاهی بر زندگینامه ماری کوری

ماری کوری (Marie Curie)، فیزیکدان و شیمی‌دان برجسته لهستانی-فرانسوی، نه تنها یکی از بزرگترین دانشمندان تاریخ است، بلکه الهام‌بخش میلیون‌ها زن و مرد در سراسر جهان برای دنبال کردن اشتیاق و دانش خود می‌باشد. دستاوردهای علمی او در زمینه رادیواکتیویته، جهان را دگرگون کرد و میراثی ماندگار از خود بر جای گذاشت.

ماریا اسکلودوفسکا در سال ۱۸۶۷ در ورشو، لهستان، که آن زمان تحت کنترل امپراتوری روسیه بود، به دنیا آمد. او از همان کودکی هوش فوق‌العاده‌ای از خود نشان داد و عطش سیری‌ناپذیری برای یادگیری داشت. با وجود محدودیت‌های اجتماعی و سیاسی آن دوران که تحصیلات عالیه را برای زنان در لهستان بسیار دشوار می‌ساخت، ماری و خواهرش برای رسیدن به اهدافشان برنامه‌ریزی کردند. او مدتی به تدریس خصوصی پرداخت تا بتواند هزینه‌های تحصیل خواهرش برونیا در پاریس را تأمین کند، با این تعهد که برونیا نیز در آینده به او کمک خواهد کرد. در سال ۱۸۹۱، ماری به پاریس رفت و در دانشگاه سوربن ثبت نام کرد. او در محیط آکادمیک مردسالارانه و رقابتی سوربن، خود را وقف تحصیل فیزیک و شیمی کرد و با پشتکار باورنکردنی و کار سخت، در هر دو رشته با رتبه ممتاز فارغ‌التحصیل شد، که این خود مقدمه‌ای بر موفقیت‌های بزرگتر او در آینده بود.

نقطه عطف زندگی علمی ماری کوری پس از ازدواج با فیزیکدان فرانسوی، پیر کوری، آغاز شد. ماری در ابتدا تحقیقات خود را روی پرتوهای مرموز ساطع شده از اورانیوم (که هانری بکرل کشف کرده بود) متمرکز کرد. او اصطلاح “رادیواکتیویته” را برای توصیف این پدیده ابداع کرد. این زوج دانشمند با استفاده از یک کارگاه ساده و تجهیزات محدود، شروع به پردازش مقادیر عظیمی از سنگ معدن رادیواکتیو به نام اورانیت (pitchblende) کردند. تحقیقات طاقت‌فرسا و شبانه‌روزی آنها در نهایت منجر به کشف دو عنصر شیمیایی جدید در سال ۱۸۹۸ شد: پولونیوم (که نامش را به افتخار وطن ماری، لهستان، انتخاب کرد) و رادیوم. این کشف‌ها، پایه‌های درک مدرن از ساختار اتمی را بنا نهاد و در سال ۱۹۰۳، ماری و پیر کوری به همراه هانری بکرل، به خاطر کار مشترکشان در زمینه پدیده‌های تابشی، مشترکاً جایزه نوبل فیزیک را دریافت کردند، که ماری را به اولین زنی تبدیل کرد که برنده جایزه نوبل می‌شود.

پس از مرگ ناگهانی و غم‌انگیز پیر کوری در سال ۱۹۰۶، ماری کوری تصمیم گرفت که کار مشترکشان را ادامه دهد. او به عنوان اولین استاد زن در دانشگاه سوربن، جایگزین شوهرش شد و به تدریس و پژوهش ادامه داد. در سال ۱۹۱۱، ماری کوری برای جداسازی موفقیت‌آمیز رادیوم خالص، برای دومین بار برنده جایزه نوبل، این بار در رشته شیمی، شد. او تنها کسی است که در دو رشته علمی متفاوت برنده جایزه نوبل شده است. در طول جنگ جهانی اول، او با ایجاد واحدهای سیار اشعه ایکس (که به “کوری‌های کوچک” معروف شدند)، نقشی حیاتی در درمان سربازان زخمی ایفا کرد و کاربرد عملی علم در پزشکی را به اثبات رساند. ماری کوری سرانجام در سال ۱۹۳۴ بر اثر کم‌خونی آپلاستیک که احتمالاً ناشی از قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض تشعشعات رادیواکتیو بود، درگذشت. میراث او شامل کشف رادیوم، تأسیس مؤسسات کوری برای تحقیقات پزشکی، و الهام‌بخشی به نسل‌های آینده دانشمندان، به‌ویژه زنان، همچنان زنده و پابرجاست و او را به نمادی از فداکاری، نبوغ، و پیشرفت علمی تبدیل کرده است.