عنوان |
آشنایی با فوریت های روانپزشکی |
سال تهیه : 1403 | تعداد اسلاید : 26 |
فرمت فایل : ppt - pptx | نوع فایل : پاورپوینت |
کیفیت : طلایی | مناسب : دانشجویان |
فوریت های روانپزشکی به شرایط حاد و ناگهانی اطلاق میشود که در آن سلامت روان فرد به شدت تحت تأثیر قرار گرفته و نیازمند ارزیابی، مداخله و درمان فوری است. این وضعیتها میتوانند شامل تغییرات شدید در خلق، تفکر، یا رفتار باشند و اغلب با خطر آسیب به خود یا دیگران همراهند.
این پاورپوینت در 26 اسلاید تهیه شده و در ادامه نیز تصویر مربوط به اسلاید شماره 3 آن قرار داده شده است:
مقدمه بحث در مورد فوریت های روانپزشکی، اهمیت شناخت و مدیریت سریع این شرایط را برجسته میسازد، چرا که تأخیر در تشخیص و درمان میتواند منجر به پیامدهای جدی و جبرانناپذیر شود. همهگیرشناسی نشان میدهد که این فوریت ها در جوامع مختلف شایع بوده و بار قابل توجهی بر سیستمهای سلامت تحمیل میکنند. عوامل مختلفی در بروز این فوریت ها نقش دارند که در یک دیدگاه جامع میتوان به علل زیستشناختی، روانشناختی و جامعهشناختی اشاره کرد. عوامل زیستشناختی، شامل تغییرات در شیمی مغز، اختلالات نوروبیولوژیک، و زمینههای ارثی یا عوامل ژنتیکی، میتوانند فرد را مستعد فوریت های روانپزشکی کنند؛ برای مثال، برخی اختلالات خلقی یا سایکوتیک ریشه در این عوامل دارند. از سوی دیگر، علل روانشناختی نظیر اختلالات شخصیتی، تجارب تروماتیک، مکانیسمهای دفاعی ناکارآمد، و تشدید بیماریهای روانپزشکی مزمن، نقش مهمی در ظهور رفتارهای حاد و نیازمند مداخله فوری ایفا میکنند. علاوه بر این، علل جامعهشناختی مانند فقر، بیکاری، از دست دادن حمایتهای اجتماعی، بحرانهای خانوادگی و فشارهای محیطی میتوانند به عنوان محرک یا عامل تشدید کننده در بروز فوریت های روانپزشکی عمل کنند. لازم به ذکر است که اختلالات طبی زمینهای نیز میتوانند به طور مستقیم باعث بروز علائم روانپزشکی حاد شوند یا اختلالات روانپزشکی موجود را تشدید کنند، لذا رد کردن علل طبی همواره بخشی ضروری از ارزیابی اولیه در فوریت ها است. اغلب، ترکیبی پیچیده از این عوامل زمینهساز بروز یک فوریت روانپزشکی میشود که نیازمند رویکردی چندبعدی در ارزیابی و مدیریت است.
در ادامه، تصویر مربوط به اسلاید شماره 22 این پاورپوینت قرار داده شده است:
در مواجهه با فوریت های روانپزشکی، اصول کلی مصاحبه و ارزیابی در فوریت ها بر پایه حفظ ایمنی خود، بیمار و محیط، برقراری ارتباط همدلانه و سریع، و جمعآوری اطلاعات حیاتی در کوتاهترین زمان ممکن استوار است. دو مورد از شایعترین و خطرناکترین فوریت های روانپزشکی، خودکشی و خشونت/رفتار تهاجمی هستند که نیازمند رویکردی تخصصی میباشند. در مورد خودکشی، ارزیابی خطر خودکشی یک فرآیند پیچیده است که شامل بررسی افکار، برنامهها، دسترسی به وسایل کشنده، سابقه اقدام به خودکشی و وجود عوامل خطر (مانند افسردگی شدید، سوءمصرف مواد، تنهایی و ناامیدی) و عوامل محافظتکننده است. طبقهبندی علل خودکشی اغلب شامل ترکیبی از عوامل روانپزشکی (مانند اختلالات خلقی، سایکوز)، عوامل روانشناختی (مانند درماندگی آموخته شده، اختلالات شخصیتی)، عوامل جامعهشناختی (مانند مشکلات مالی، از دست دادن شغل یا عزیزان) و عوامل زیستشناختی (مانند تغییرات در سطح سروتونین یا نورآدرنالین) است که پیچیدگی ریشههای این پدیده را نشان میدهد. در زمینه خشونت و رفتار تهاجمی نیز، ارزیابی خطر برای پیشبینی احتمالی رفتار خشونتآمیز و طبقهبندی خشونت و رفتار تهاجمی (مانند تهاجم واکنشی در مقابل ابزاری، یا دستهبندی بر اساس شدت) بسیار مهم است. اختلالات خشونت و رفتار تهاجمی اغلب با بیماریهای زمینهای مانند اختلالات روانپزشکی (سایکوز، اختلالات دوقطبی، اختلالات شخصیتی آنتیسوسیال یا مرزی)، مسمومیت یا ترک مواد، و یا اختلالات طبی همراه هستند و نیازمند ارزیابی دقیق برای شناسایی علت زمینهای و طرحریزی مداخله مناسب جهت کنترل فوری رفتار و اطمینان از ایمنی همه افراد درگیر است. ارزیابی جامع در فوریت ها، چه برای خودکشی و چه برای پرخاشگری، پایهای برای هرگونه مداخله بعدی فراهم میآورد.
مداخلات در فوریت های روانپزشکی طیف وسیعی را شامل میشود، از مداخلات کلامی و دِاسکالیشن (کاهش سطح برانگیختگی) گرفته تا استفاده از داروهای آرامبخش یا ضدجنون، و در موارد لزوم، بستری در بخشهای روانپزشکی. فرآیند پرستاری در خودکشی نمونهای کلیدی از مداخلات تخصصی در فوریت هاست؛ پرستاران در این شرایط نقش حیاتی در ارزیابی مستمر خطر، اجرای طرحهای ایمنی، مشاهده دقیق بیمار، ایجاد محیط امن، حمایت عاطفی و آموزش بیمار و خانواده ایفا میکنند. تشخیصهای پرستاری مرتبط با فوریت های روانپزشکی میتواند شامل “خطر آسیب به خود”، “خطر آسیب به دیگران”، “افکار آشفته”، “اختلال در فرایندهای فکری”، “ترس” یا “اضطراب شدید” باشد که راهنمای طرحریزی مراقبتهای پرستاری میشوند. علاوه بر مداخلات روانپزشکی مستقیم، مدیریت شرایط طبی همراه یا ناشی از فوریت ها نیز ضروری است. برای مثال، سندرم نورولیتیک بدخیم یک اورژانس طبی نادر اما تهدیدکننده حیات است که میتواند در اثر مصرف داروهای روانپزشکی (به خصوص ضدجنونها) رخ دهد و با علائمی نظیر تب بالا، سفتی عضلانی، تغییر وضعیت ذهنی و بیثباتی اتونومیک مشخص میشود و نیازمند تشخیص و درمان فوری طبی است؛ شناخت این سندرم به عنوان یکی از مشکلات بالقوه در بیماران روانپزشکی، اهمیت همکاری نزدیک بین تیم روانپزشکی و تیم پزشکی داخلی در شرایط اورژانس را نشان میدهد. به طور کلی، مداخلات در فوریت های روانپزشکی نیازمند رویکردی تیمی، شامل پزشکان، پرستاران، مددکاران اجتماعی، و روانشناسان است تا ایمنی، ثبات، و شروع فرایند بهبودی برای فرد در بحران تضمین شود.
فهرست مطالب:
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.