دانلود پایان نامه ارتباط سبک های فرزند پروری و درگیری والدین در امور تحصیلی با عملکرد تحصیلی

درگیری والدین در امور تحصیلی به عنوان مشارکت فعال و مداخله‌جویانه والدین در فرایند یادگیری و آموزش فرزندان تعریف می‌شود و درگیری والدین در امور تحصیلی، ابعاد گوناگونی از جمله کمک به انجام تکالیف، حضور در جلسات مدرسه، برقراری ارتباط با معلمان و فراهم آوردن محیطی مناسب برای مطالعه و یادگیری را شامل می‌شود.

در منظومه‌ی عوامل مؤثر بر پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان، خانواده همواره جایگاه ویژه‌ای داشته است. نهاد خانواده، به عنوان اولین و پایدارترین محیط تربیتی، بستری برای شکل‌گیری شخصیت، ارزش‌ها و باورهای فرزندان فراهم می‌آورد و نقش غیرقابل‌انکاری در تعیین سرنوشت تحصیلی و آینده‌ی آن‌ها ایفا می‌کند. در این میان، “سبک‌های فرزندپروری” والدین، به عنوان الگوهای رفتاری و تعاملی غالب در روابط والد-فرزندی، از جمله مهم‌ترین عوامل تعیین‌کننده در عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان به شمار می‌روند. سبک فرزندپروری، طیف گسترده‌ای از رفتارها، نگرش‌ها و انتظارات والدین را شامل می‌شود و بر جنبه‌های مختلف زندگی فرزندان، از جمله موفقیت تحصیلی، روابط اجتماعی و سلامت روان، تاثیرگذار است. تحقیقات نشان داده‌اند که سبک فرزندپروری والدین، می‌تواند به طور مستقیم و غیرمستقیم بر عملکرد تحصیلی فرزندان اثر بگذارد. والدین با اتخاذ سبک‌های فرزندپروری حمایتی، مقتدرانه و آگاهانه، می‌توانند محیطی پر از اعتماد، انگیزه و تشویق برای یادگیری ایجاد کرده و فرزندان خود را برای دستیابی به پتانسیل‌های تحصیلی خود یاری رسانند. در مقابل، والدین با اتخاذ سبک‌های فرزندپروری مستبدانه، سهل‌گیرانه یا طردکننده، ممکن است باعث ایجاد اضطراب، کاهش انگیزه و افت تحصیلی در فرزندان خود شوند. علاوه بر سبک فرزندپروری، “درگیری والدین در امور تحصیلی” نیز از جمله عوامل مهم در موفقیت تحصیلی دانش‌آموزان است. درگیری والدین در امور تحصیلی به معنای مشارکت فعال والدین در فعالیت‌های آموزشی و تحصیلی فرزندان، از جمله کمک به انجام تکالیف، نظارت بر عملکرد درسی، ارتباط با مدرسه و معلمان، و ایجاد فضای مناسب برای یادگیری در خانه است. والدینی که در امور تحصیلی فرزندان خود درگیر می‌شوند، به آن‌ها نشان می‌دهند که به تحصیل آن‌ها اهمیت می‌دهند و از تلاش‌های آن‌ها حمایت می‌کنند. این امر، می‌تواند باعث افزایش انگیزه، اعتماد به نفس و تعهد تحصیلی فرزندان شود و در نهایت، منجر به بهبود عملکرد تحصیلی آن‌ها گردد.

تاثیر سبک‌های فرزندپروری و درگیری والدین در امور تحصیلی بر عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان، ممکن است بسته به جنسیت فرزندان متفاوت باشد. تحقیقات نشان داده‌اند که دانش‌آموزان پسر و دختر، ممکن است به سبک‌های فرزندپروری و انواع خاصی از درگیری والدین، واکنش‌های متفاوتی نشان دهند. برای مثال، برخی مطالعات نشان داده‌اند که حمایت و تشویق والدین، به طور ویژه برای دختران در بهبود عملکرد تحصیلی موثرتر است، در حالی که نظارت و کنترل والدین، ممکن است برای پسران مفیدتر باشد. همچنین، بافت فرهنگی و اجتماعی نیز می‌تواند در ارتباط بین سبک‌های فرزندپروری، درگیری والدین و عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان نقش داشته باشد. در برخی فرهنگ‌ها، نقش والدین در امور تحصیلی فرزندان پررنگ‌تر است و والدین مسئولیت بیشتری در قبال موفقیت تحصیلی فرزندان خود احساس می‌کنند. در این جوامع، درگیری والدین در امور تحصیلی ممکن است تاثیر قوی‌تری بر عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان داشته باشد. شهرستان بندرعباس، به عنوان یکی از شهرهای جنوبی ایران با ویژگی‌های فرهنگی و اجتماعی خاص خود، می‌تواند بستر مناسبی برای بررسی ارتباط سبک‌های فرزندپروری و درگیری والدین در امور تحصیلی با عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان باشد. بررسی الگوهای فرزندپروری رایج در این شهرستان و تاثیر آن‌ها بر عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان پسر و دختر مقطع راهنمایی، می‌تواند به ارائه راهکارهای مناسب برای بهبود وضعیت تحصیلی دانش‌آموزان و ارتقاء سطح آموزش و پرورش در این منطقه کمک کند. با توجه به مطالب ذکر شده، بررسی ارتباط سبک‌های فرزندپروری و درگیری والدین در امور تحصیلی با عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان پسر و دختر مقطع راهنمایی شهرستان بندرعباس، امری ضروری و حائز اهمیت است که می‌تواند به شناخت بهتر عوامل مؤثر بر پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان و ارائه راهکارهای مناسب برای بهبود عملکرد آن‌ها کمک کند.