عنوان |
بررسی ارتباط سبک فرزندپروری والدین با عملکرد تحصیلی فرزندان آنها (مطالعه موردی: والدین پایه دوم (هشتم) دوره اول مقطع متوسطه در شهر ایلام) |
رشته : مدیریت | تعداد صفحه : 84 |
فرمت فایل : docx | نوع فایل : word قابل ویرایش |
کیفیت : طلایی | مناسب : دانشجویان |
سبک فرزندپروری به الگوهای رفتاری، نگرشها و باورهای والدین در تربیت و پرورش فرزندان اشاره دارد که سبک فرزندپروری میتواند به طور قابل توجهی بر رشد اجتماعی، عاطفی و تحصیلی کودکان و نوجوانان تاثیر بگذارد و شامل ابعادی چون گرمی و محبت، کنترل و انضباط و استقلالدهی میشود.
خانواده به عنوان نخستین و مهمترین نهاد اجتماعی، نقش بیبدیلی در رشد و تعالی فرزندان ایفا میکند. این نهاد مقدس، نه تنها بستری برای تامین نیازهای اولیه و مادی فرزندان است، بلکه محلی برای شکلگیری شخصیت، ارزشها، باورها و نگرشهای آنان نیز محسوب میشود. در این میان، “سبک فرزندپروری” والدین، به عنوان یکی از مهمترین ابعاد تعامل والد-فرزندی، تاثیر بسزایی بر جنبههای مختلف زندگی فرزندان، از جمله عملکرد تحصیلی آنها دارد. سبک فرزندپروری، به مجموعهای از نگرشها، باورها و رفتارهای والدین اشاره دارد که در تعامل با فرزندان خود از آنها استفاده میکنند. این سبک، تعیینکننده میزان صمیمیت، کنترل، اقتدار و آزادی است که والدین در رابطه با فرزندان خود اعمال میکنند. پژوهشها نشان دادهاند که سبک فرزندپروری والدین، میتواند تاثیرات مثبت و منفی متعددی بر عملکرد تحصیلی فرزندان داشته باشد. والدین مستبد و سختگیر، ممکن است با اعمال فشار زیاد بر فرزندان برای کسب نمرات بالا، اضطراب و استرس آنها را افزایش داده و مانع از یادگیری موثر شوند. در مقابل، والدین سهلگیر و بیتفاوت، ممکن است با عدم توجه کافی به مسائل تحصیلی فرزندان، انگیزه آنها را برای یادگیری کاهش دهند. والدینی که از سبک فرزندپروری مقتدرانه استفاده میکنند، با ایجاد تعادل بین محبت و قاطعیت، محیطی حمایتکننده و پر از انگیزه را برای فرزندان خود فراهم میکنند. این والدین، با گوش دادن به دغدغههای فرزندان، تشویق تلاشهای آنها، و ارائه راهنماییهای لازم، به بهبود عملکرد تحصیلی آنها کمک میکنند. به عبارت دیگر، سبک فرزندپروری مقتدرانه، زمینهساز رشد تحصیلی، اجتماعی و عاطفی فرزندان است و آنها را برای مواجهه با چالشهای زندگی آماده میکند. با توجه به اهمیت نقش خانواده در آموزش و پرورش فرزندان، شناخت و درک صحیح سبک فرزندپروری والدین و تاثیر آن بر عملکرد تحصیلی فرزندان، میتواند به ارائه راهکارهای مناسب برای بهبود عملکرد نظام آموزشی و کمک به دانشآموزان در دستیابی به موفقیت تحصیلی کمک کند.
دوره نوجوانی، به عنوان یکی از حساسترین و مهمترین مراحل زندگی، با تغییرات جسمی، روانی و اجتماعی متعددی همراه است. در این دوره، دانشآموزان با چالشهای جدیدی در زمینه تحصیلی، روابط بین فردی و هویتیابی مواجه میشوند. نقش والدین در این دوره، بسیار حیاتی است. نوجوانان نیازمند حمایت، راهنمایی و درک والدین خود هستند تا بتوانند با موفقیت از این مرحله عبور کنند و به بزرگسالانی سالم و موفق تبدیل شوند. “پایه دوم (هشتم) دوره اول مقطع متوسطه”، به عنوان یکی از نقاط عطف تحصیلی، اهمیت ویژهای دارد. در این پایه، دانشآموزان وارد دوره جدیدی از تحصیل میشوند و با دروس پیچیدهتر و انتظارات بالاتری مواجه میشوند. نحوه تعامل والدین با فرزندان خود در این دوره، میتواند تاثیر بسزایی بر انگیزه تحصیلی، عملکرد درسی، و سازگاری اجتماعی آنها داشته باشد. نوجوانانی که در این دوره، از حمایت و راهنمایی مناسب والدین خود برخوردارند، با اطمینان بیشتری به استقبال چالشهای تحصیلی میروند و عملکرد بهتری از خود نشان میدهند. در مقابل، نوجوانانی که با بیتوجهی یا فشار بیش از حد والدین خود مواجه میشوند، ممکن است دچار افت تحصیلی، کاهش اعتماد به نفس، و مشکلات رفتاری شوند. شهر ایلام، با داشتن بافت فرهنگی و اجتماعی خاص خود، میتواند بستر مناسبی برای بررسی ارتباط سبک فرزندپروری والدین با عملکرد تحصیلی فرزندان در این مقطع تحصیلی باشد. شناخت الگوهای فرزندپروری رایج در این شهر و تاثیر آنها بر عملکرد تحصیلی دانشآموزان، میتواند به ارائه برنامههای آموزشی و مشاورهای هدفمند برای والدین کمک کند تا با اتخاذ سبکهای فرزندپروری موثرتر، از رشد و موفقیت فرزندان خود حمایت کنند. با توجه به اهمیت نقش خانواده و سبک فرزندپروری در عملکرد تحصیلی دانشآموزان مقطع متوسطه، بررسی ارتباط بین این دو عامل در شهر ایلام، میتواند به ارائه راهکارهای مناسب برای بهبود وضعیت آموزش و پرورش و کمک به دانشآموزان در دستیابی به پتانسیلهای کامل خود کمک کند.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.