دانلود پاورپوینت سینوزیت چیست؟ علائم، انواع و درمان

سینوزیت یا عفونت سینوس‌ها، به التهاب و ورم کردن بافت پوشاننده سینوس‌ها گفته می‌شود. این حفره‌های توخالی که در استخوان‌های صورت و جمجمه قرار دارند، در حالت عادی پر از هوا هستند، اما زمانی که دچار عفونت یا التهاب شوند، مسیر خروجی آن‌ها مسدود شده و با مایعات و مخاط پر می‌شوند که این وضعیت منجر به ایجاد فشار، درد و علائم ناخوشایند دیگر برای فرد می‌گردد.

این پاورپوینت در 22 اسلاید تهیه شده و در ادامه نیز تصویر مربوط به اسلاید شماره 3 آن قرار داده شده است:

سینوس‌ها مجموعه‌ای از چهار جفت حفره‌ی پر از هوا هستند که در استخوان‌های جمجمه و صورت، در اطراف بینی قرار گرفته‌اند. این چهار جفت شامل سینوس‌های پیشانی (Frontal)، فکی (Maxillary)، اتموئید (Ethmoid) و اسفنوئید (Sphenoid) می‌شوند. وظایف این ساختارهای پیچیده فراتر از یک فضای خالی ساده است؛ آن‌ها با گرم و مرطوب کردن هوای دمیده شده، از ریه‌ها محافظت می‌کنند، با افزودن طنین به صدا، در کیفیت آن نقش دارند و با توخالی بودن، به سبک‌تر شدن وزن جمجمه کمک می‌کنند. سطح داخلی سینوس‌ها توسط غشای مخاطی و مژک‌های ریزی پوشیده شده که به طور مداوم مخاط و ذرات خارجی را به سمت بینی حرکت می‌دهند تا از بدن خارج شوند. مشکل زمانی آغاز می‌شود که یک عامل تحریک‌کننده مانند ویروس سرماخوردگی، یک واکنش آلرژیک یا یک محرک محیطی باعث التهاب این غشا شود. این التهاب، منجر به تورم و مسدود شدن دهانه‌های باریک سینوس‌ها (Ostia) می‌شود. در نتیجه، مخاط تولید شده راهی برای خروج ندارد و در داخل حفره‌ها انباشته می‌شود و یک محیط ایده‌آل و مرطوب برای رشد باکتری‌ها، ویروس‌ها و گاهی قارچ‌ها فراهم می‌آورد. این فشار ناشی از تجمع مایعات است که علائم کلاسیک سینوزیت را ایجاد می‌کند: درد مبهم و ضربان‌دار در صورت که با خم شدن به جلو تشدید می‌شود، احساس فشار شدید در پیشانی، گونه‌ها و پشت چشم‌ها، گرفتگی یک یا هر دو طرف بینی که تنفس را دشوار می‌سازد، و ترشحات غلیظ بینی که ممکن است به رنگ زرد یا سبز درآید. علاوه بر این‌ها، بسیاری از بیماران از علائم دیگری همچون سردردهای سینوسی، کاهش یا از دست دادن کامل حس بویایی و چشایی، بوی بد دهان ناشی از ترشحات پشت حلق (Post-nasal drip)، درد دندان‌های فک بالا (به دلیل نزدیکی به سینوس‌های فکی)، احساس پری و فشار در گوش‌ها و خستگی مفرط و بی‌حالی شکایت دارند.

در ادامه، تصویر مربوط به اسلاید شماره 19 این پاورپوینت قرار داده شده است:

طبقه‌بندی انواع سینوزیت عمدتاً بر اساس مدت زمان پایداری علائم و فراوانی وقوع آن‌ها صورت می‌گیرد که شناخت این دسته‌بندی برای انتخاب رویکرد درمانی صحیح بسیار حیاتی است. متداول‌ترین نوع، سینوزیت حاد است که معمولاً به عنوان عارضه‌ی یک سرماخوردگی ساده (که اغلب ویروسی است) آغاز می‌شود. علائم آن به صورت ناگهانی بروز کرده و معمولاً بین ۲ تا ۴ هفته به طول می‌انجامد. در این نوع، سیستم ایمنی بدن با کمک درمان‌های اولیه معمولاً قادر به رفع عفونت است. اگر علائم برای مدت طولانی‌تری، یعنی بین ۴ تا ۱۲ هفته، ادامه یابند، بیماری وارد فاز سینوزیت تحت حاد می‌شود که یک مرحله‌ی میانی بین عفونت کوتاه و بلند مدت محسوب می‌گردد. اما مهم‌ترین و چالش‌برانگیزترین نوع، سینوزیت مزمن است. در این حالت، علائم التهاب و عفونت برای بیش از ۱۲ هفته (سه ماه) به طور مداوم ادامه دارند، حتی با وجود تلاش‌های درمانی. علائم سینوزیت مزمن ممکن است از نظر شدت، خفیف‌تر از نوع حاد باشند، اما تداوم آن‌ها تأثیر بسیار مخربی بر کیفیت زندگی فرد می‌گذارد. دلایل سینوزیت مزمن پیچیده‌تر بوده و اغلب به مشکلات زمینه‌ای مانند پولیپ‌های بینی (توده‌های خوش‌خیم که مسیر سینوس را مسدود می‌کنند)، انحراف شدید تیغه بینی، آلرژی‌های کنترل نشده، نقص در سیستم ایمنی یا حتی عفونت‌های قارچی تهاجمی مرتبط است. در نهایت، دسته‌ی دیگری به نام سینوزیت حاد راجعه وجود دارد که به وضعیتی اطلاق می‌شود که فرد در طول یک سال، چهار بار یا بیشتر دچار حملات سینوزیت حاد می‌شود، در حالی که بین هر حمله بهبودی کامل پیدا می‌کند. این الگوی تکرارشونده معمولاً نشان‌دهنده‌ی وجود یک عامل مستعدکننده مانند آلرژی یا یک مشکل ساختاری در بینی است که باید به طور جدی بررسی شود.

رویکرد درمانی برای سینوزیت کاملاً به نوع، شدت و علت زمینه‌ای آن بستگی دارد. تشخیص اولیه معمولاً بر اساس شرح حال بیمار و معاینه فیزیکی توسط پزشک انجام می‌شود. برای موارد مزمن یا پیچیده، ممکن است از آندوسکوپی بینی (برای مشاهده مستقیم داخل بینی و دهانه سینوس‌ها) یا سی‌تی اسکن (برای ارزیابی دقیق ساختار استخوانی و میزان درگیری سینوس‌ها) استفاده شود. درمان‌های اولیه و خانگی نقش مهمی در تسکین علائم سینوزیت حاد دارند. شستشوی منظم بینی با محلول‌های نمکی (سرم سالین)، نه تنها به رقیق شدن و خروج مخاط کمک می‌کند، بلکه با شستن عوامل آلرژی‌زا و محرک، به بهبود عملکرد مژک‌های سینوسی نیز یاری می‌رساند. استفاده از دستگاه بخور یا استنشاق بخار آب، کمپرس گرم روی صورت برای کاهش درد و نوشیدن مایعات فراوان برای رقیق نگه داشتن ترشحات، از دیگر اقدامات مؤثر هستند. در بخش دارویی، اسپری‌های استروئیدی بینی مانند فلوتیکازون یا مومتازون، سنگ بنای درمان سینوزیت مزمن و موارد شدید سینوزیت حاد آلرژیک هستند، زیرا مستقیماً التهاب زمینه‌ای را هدف قرار می‌دهند. داروهای ضداحتقان (به صورت خوراکی یا اسپری) می‌توانند به طور موقت گرفتگی را برطرف کنند، اما استفاده از اسپری‌های ضداحتقان نباید بیش از چند روز ادامه یابد. مسکن‌هایی مانند ایبوپروفن و استامینوفن برای کنترل درد و تب مفیدند. تجویز آنتی‌بیوتیک‌ها تنها و تنها زمانی ضروری است که شواهد قوی مبنی بر وجود عفونت باکتریایی وجود داشته باشد (مانند علائمی که بیش از ۱۰ روز طول کشیده یا پس از یک دوره بهبودی اولیه، مجدداً تشدید شده‌اند). در نهایت، برای بیمارانی که از سینوزیت مزمن مقاوم به درمان رنج می‌برند یا مشکلات ساختاری مشخصی مانند پولیپ یا انحراف تیغه بینی دارند، جراحی به عنوان یک گزینه نهایی مطرح می‌شود. روش استاندارد امروزی، جراحی عملکردی آندوسکوپیک سینوس (FESS) است که در آن جراح با استفاده از یک دوربین کوچک و ابزارهای ظریف، بدون ایجاد برش خارجی، اقدام به برداشتن بافت‌های مسدودکننده و گشاد کردن مسیرهای تخلیه طبیعی سینوس‌ها می‌کند تا عملکرد آن‌ها به حالت عادی بازگردد.

فهرست مطالب:

• سینوزیت
• سینوس ها
• وظایف سینوس ها
• علایم سینوزیت
• سایر علایم
• انواع سینوزیت
• سینوزیت مزمن
• درمان سینوزیت
• و . . .