دانلود شبیه سازی مقاله جبرانسازی توان راکتیو برای شبکه های توزیع فشار ضعیف

پروژه متلب جبرانسازی توان راکتیو

در این مقاله، یک روش جبرانسازی توان راکتیو متمرکز برای مدیریت شرایط بار مختلف در سیستم های قدرت توزیع، پیشنهاد می شود. هدف این روش، رفع مسائل جانمایی بهینه خازن و همچنین بهینه سازی استفاده از بانک های خازنی تحت شرایط مختلف بار، می باشد. یک مطالعه موردی برروی یک کارخانه کشتی سازی محلی متشکل از یک سیستم توزیع قدرت 59 شین، انجام شد. اندازه بهینه از بانک خازنی متمرکز برای این کارخانه کشتی سازی، با کمینه سازی ETCH مقید به قیدهای سیستم، بدست آمد. پروفایل های ولتاژ و توان راکتیو تزریق شده بدست آمده نیز برای همه سیستم، قیدهای خط و شین، صدق می کنند. روش پیشنهادی برروی یک بار واقعی اعمال شد و نتایج با نتایج بانک های خازنی محلی، مقایسه شدند. نتایج نشان می دهند که کاهش تلفات توان قابل توجهی حاصل می شود اگر از روش پیشنهادی استفاده شود و ظرفیت پشتیبان سیستم متمرکز را می توان تقسیم کرد و توسط هر شین متصل شده برای کار با شرایط بار سنگین تر، قابل استفاده می باشد. علاوه بر آن، توسعه ظرفیت سیستم جبرانسازی توان راکتیو متمرکز برای بارهای افزایش یافته در آینده، بسیار آسان می شود. اهداف جبرانسازی توان راکتیو برای سیستم های توزیع تحت شرایط مختلف بار را می توان با پیشنهاد روش جبرانسازی توان راکتیو متمرکز، حاصل نمود. این باور وجود دارد که روش پیشنهادی می تواند به کمینه سازی هزینه کل ETCH صرف شده در سیستم توزیع، کمک کند.

این شبیه سازی در محیط نرم افزار متلب (MATLAB) انجام شده و در ادامه نیز تصاویر مربوط به شبیه سازی و خروجی های آن، قرار داده شده است:

استراتژی های جبرانسازی توان راکتیو در سیستم های قدرت به کاهش تلفات توان مقاومتی، کنترل سطوح ولتاژ سیستم و بهبود ضرایب توان، کمک می کنند. جبرانساز وار استاتیک (SVC) که برای جبرانسازی توان راکتیو وفقی به فنون کنترل الکترونیک قدرت متکی است، در سیستم های قدرت صنعتی برای جبران نوسانات زیاد تقاضای توان راکتیو، کاربرد گسترده ای دارد. با این حال، استفاده از SVC در حال حاضر در سیستم های توزیع از نظر هزینه توجیه پذیر نیست. از سوی دیگر ثابت شده است که بانک های خازنی، مزیت هزینه ای رضایت بخشی فراهم می کنند و عموماً برای جبرانسازی توان راکتیو پسیو در سیستم های توزیع فشار ضعیف (LV) مورد استفاده قرار می گیرند. در گذشته، چندین روش برنامه ریزی خازن، که از توزیع بار توان راکتیو همگن و اندازه یکنواخت رسانا در طول فیدرها استفاده می کردند عمدتاً بر جانمایی بهینه تزریق توان راکتیو تمرکز می کردند. مسئله، تعیین مکان و اندازه بهینه تعداد معینی از خازن ها می باشد به نحوی که تلفات سیستم برای سطح بار معینی، به حداقل برسند.